Dag 1: Heenreis

Om alle stress van overstappen en bagage over te hevelen te vermijden hadden we gekozen voor een ruime overstaptijd van 3 uur op Heathrow. Dat betekent dat we de vlucht van Schiphol naar Hearthrow hebben genomen van 9:50 uur en dat betekent weer dat we al om 5:30 zijn opgestaan. Uiteindelijk liep het allemaal erg voorspoedig, mede omdat we thuis al hadden ingechecked en de boarding passes voor beide vluchten uitgeprint.

Op Heathrow zijn we aangekomen op de nieuwe terminal 5 die er erg modern en nieuw uitziet. Daarvandaan rijdt er een busje in 20 minuten naar de andere terminals. De bagage hoeven we gelukkig zelf niet mee te zeulen.

Op terminal 4 is het vervolgens wachten en hebben we alle tijd om uitgebreid te lunchen. Bij Pret-a-Manger hebben ze fabriekssushi. Niet heel verkeerd maar de gebruikte rijst lijkt in de verste verte niet op een beetje behoorlijk aangemaakte shari. De security check hebben we al bij binnenkomst van de terminal gehad dus we kunnen vlot door de gate het vliegtuig weer in.

De vlucht naar Houston is vooral lang en saai. Met een beetje films kijken, lezen en ogen dichtdoen komen we de ruim 10 uur wel door. Met een half uurtje vertraging landen we uiteindelijk op Houston Intercontinental Airport en stromen we vloeiend door immigration en de customs. Dat is weleens anders geweest zeg, maar hier dus geen centje pijn.

Ook het ophalen van de auto bij Hertz geeft geen vervelende verassingen. Er staat keuring een 6 persoons minivan voor ons klaar. Omdat we deze vakantie best veel zullen autorijden en aardig wat koffers mee hebben leek het ons wel prettig een ruime auto te reserveren. De vraag of we de auto ook mee Canada in konden rijden bracht wat verwarring teweeg. De meeste mensen hier zullen eerder naar Mexico rijden dan naar Canada. Van 3 medewerksters kregen we 3 verschillende antwoorden, terwijl je toch alleen een ja of nee verwacht. De manager verteld ons dat het wel mag maar dat we de auto niet in Canada achter mogen laten...

Het rijden zelf in zo'n grote bak is wel weer even onwennig. We moeten aan de andere kant van Houston zijn en komen vlak langs downtown over een paar enorme verkeersknooppunten. Na een paar verkeerde afslagen bereiken we het eerste hotel van de vakantie: Best Western NASA, vlakbij het Houston space center.

Inmiddels hebben we er allemaal zo'n 24 uur non-stop opzitten dus we zijn aardig uitgeteld. Toch nog maar even wat boodschappen halen voor de komende weken en zo komen we bij een Walmart superstore terecht. Ongelovelijk wat ze hier allemaal verkopen. Er is een complete afdeling voor donuts en pastry, melk en sapjes komen in vaatjes van een gallon (3,78 liter), kant en klaar voedsel en ontbijtspullen in alle soorten en maten. We nemen nog een simpele maaltijd mee voor op de hotelkamer. Daarna vallen we allemaal als een blok in slaap.


Cleo probeert iets duidelijk te maken. Ga niet weheheheg.


Op Schiphol nog even wat frisse luchtjes gekocht die wél mee mogen als handbagage.


Nog tijd genoeg voor een drankje in de Casino Bar.


Lunchtijd op Heathrow. Sushi smaakt altijd maar vers is toch lekkerder.


Op het vliegveld alvast de immigratiekaarten ingevuld. Zolang je alle vragen met 'nee' kunt beantwoorden heb je geen probleem.


Pfff, pas net voorbij IJsland. Het schiet niet erg op.


Binnen is het fris maar altijd nog prettiger dan buiten.


Voedertijd! Allemaal best smakelijk hoor voor vliegtuigvoedsel.


Mooi helder weer boven een van de eilanden van Groenland.


Onderweg krijgen we bezoek van een toestel van Air Canada.


Dit is ons vervoer de komende 5 weken. Een ruime KIA minivan voorzien van alle luxe.


Een hoop asfalt om uit te kiezen. Zelfs TomTom heeft er moeite mee.


We naderen downtown Houston.


De binnenstad is niet erg groot maar er staan een paar indrukwekkende torens.