Reisschema
 
Dag 3: Kemah Boardwalk
 We're in Texas! Kemah Boardwalk

Gisteren was men dus druk bezig met onderhoud aan de Boardwalk bullet en daarom hadden we eigenlijk al besloten om vandaag direct door te rijden naar San Antonio. Hellen belde toch nog maar even naar Kemah Boardwalk en de vriendelijke mevrouw aan de lijn wist niet beter dan dat de achtbaan gewoon om 11 uur open zou gaan. Dus de auto maar omgedraaid om nog even te gaan kijken.

Eenmaal aangekomen reed er nog niets maar gelukkig zagen we na een paar minuten activiteit in de vorm van een testrit. Gelijk dus maar in de rij voor tickets aangeschoven. Kemah Boardwalk werkt met losse tickets voor de verschillende attracties. Je kunt ook een armbandje kopen voor een hele dag fun maar zolang zouden we toch niet blijven. De vrouw van de kaartjesverkoop wist ons te vertellen dat de achtbaan dicht was en ze wist niet wanneer hij open ging. Dus maar weer teruggelopen naar de baan zelf waar intussen al mensen vrolijk rondjes aan het maken waren. Kennelijk wordt er niet zo goed gecommuniceerd tussen de operators van de achtbaan en de kaartverkopers. Uiteindelijk hebben we kaartjes weten te bemachtigen maar ondertussen pakten zich de wolken al samen en toen we het station binnen kwamen wandelen (een wachtrij was er nog niet) begonnen het te rommelen boven ons. Snel instappen en vertrekken. Nog voordat we de lifthill op waren begon het te regenen. En hard ook. Hoe de baan precies gaat kan ik dus niet vertellen maar het ging op een natte baan wel erg hard en wild. Boardwalk Bullet is een lekkere doorraasbaan maar als je op de wielen zit een tikkeltje aan de ruwe kant volgens onze achterburen. Zelf zaten we frontseat de regendruppels tegen te houden.

Ik had graag nog wat meer foto's willen maken en nog een 2e rondje gedaan maar toen we waren uitgestapt barstte het noodweer pas echt los en was het rennen naar de auto. We hebben direct koers naar San Antonio gezet.

Zo'n 20 kilometer onder de highway naar San Antonio loopt de alternatieve route over de 90. Om wat van de omgeving te zien leek het ons leuk om die omweg te nemen en het rustig aan te doen. Toen het weer eenmaal opklaarde bleek dit inderdaad een erg goede keuze. Wat een schitterend landschap is dit hier zeg. Je waant je zo nu en dan helemaal in het wilde westen en een aantal plaatsjes die we passeren passen hier ook helemaal in, zoals Shiner, compleet met spoorbaan dwars over het dorpsplein waar de houten gebouwtjes van de bank en de saloon zich bevinden. Op de 90 zie je regelmatig geen auto's meer voor of achter je en komt het voor dat ieder teken van beschaving uit beeld is, afgezien van de weg zelf dan natuurlijk. Geweldig.

Onderweg stoppen we voor lunch bij het Lone Star Cafe, in the middle of nowhere. We hebben net besteld of Joni de eigenaresse komt even binnen, ziet ons zitten en begint hele verhalen over haar paarden, de renovatie van het cafe en over Texas. Daarbij ook een boel praktische tips voor het gebied waar we ná San Antonio zullen komen. Dat beloofd nog wat zometeen.

Het laatste stukje van de route pakken we, op aanraden van Joni, toch via de snelweg. We komen mooi op tijd aan bij het tweede hotel waar we een suite met keukentje, zitgedeelte en eettafel hebben. Hier kunnen we dus een paar dagen voor ons eigen potje zorgen, al blijkt het fornuis het niet te doen en hebben we nu een kampeergasstelletje gekregen :)

Morgen naar Six Flags Fiesta Texas!


The Boardwalk Bullet nog een keer. De GCI coaster van vorig jaar.


Met veel pijn en moeite tickets mogen kopen voor $5 per ritje.


We verlaten Houston. Dag mooie skyline.


Onderweg rijden we door het boerenland. Hier worden druk watermeloenen verhandeld.


Het Lone Star Cafe. Heerlijke simpele plattelandscafe. Voor $5 zit je helemaal vol. "We'll make sure you're not leaving hungry", zegt Joni.


Het menu. Meer is er niet. Meer is ook niet nodig.


We zijn de enige klanten, het is ook al lunchtijd geweest eigenlijk. Lone Stars aan de muur en een cowboyhoed.


Chicken tenders en curly fries.


In de verte een andere auto op deze scenic route door het Texaanse heuvelland.


Er groeien hier cactussen in het wild. Bij het uitstappen hoor en zie je direct overal sprinkhanen van een cm of 8 groot. Het is overigens niet goed uit te houden buiten qua temperatuur vandaag.


Wildernis. Hier een daar een klein gebouwtje of woonwagen.


De eerste keer tanken op deze vakantie. In het plaatsje Gonzales is een pomp. "Enjoy your drive", we sure do!


Het tweede hotel biedt een wat luxere kamer met een prima werkplek voor de laptops.


En een keukentje waar we zelf wat maaltijden gaan bereiden.