Reisschema
 
Dag 7: Six Flags over Texas
 We're in Texas! Six Flags over Texas

Vandaag is het de warmste dag tot nu toe. Het kwik stijgt tot 38 graden en er is in de ochtend werkelijk geen wolkje aan de lucht. Het vooruitzicht om met dit bloedhete weer door een park te moeten lopen trekt Hellen en Birgit helemaal niet en zij blijven dus bij het hotel als ik en Stephanie Six Flags over Texas gaan bezoeken, het originele Six Flags park.

Het park gaat om 10:30 open en het is al direct vrij druk op de parkeerplaats en voor de ingang. Het lijkt dus ondanks het warme weer aardig druk te gaan worden. Eenmaal binnen vinden we hier niet veel meer van terug. Onze taktiek is om linksachter in het het park te beginnen waar twee populaire achtbanen staan en dan rechtsachterin twee andere grote banen te bezoeken. Dat werkt.

Bij Texas Giant staat nauwelijks een ziel in de wachtrij en we gaan dus meteen voor frontseat. De tweede trein is al voor ons. Deze houten baan ziet er van buitenaf erg indrukwekkend uit. Ook van boven af op de lifthill oogt het een prima achtbaan. De trein wordt tot het allerlaatste moment voor de drop geremd en dendert dan naar beneden. Hoewel de Texas Giant niet zo verschrikkelijk ruw is als The Rattler zijn we blij dat we voorin zitten en niet ergens op de wielen. Vooral het eerste deel van de rit zorgt voor hoofdpijn als we over de heuvels heen gesleurd worden. Het tweede deel is een stuk leuker. Het hoogteverschil is een stuk minder en de trein raast met donderende vaart door de bochten en over kleinere airtime heuvels. Geen baan om meerdere keren achter elkaar te doen maar de tweede helft maakt een flink stuk van de rit goed.

Nu de tas toch in een kluisje ligt lopen we meteen door naar Titan. Ook deze Giovanola baan ziet er van buiten af spektaculair uit. En ook hier nog maar weinig volk op het station. We kiezen een plek bijna achterin. Na de klim de lifthill op stort de trein zich naar beneden direct een tunneltje in. Daarna weer omhoog om in een scherpe bocht weer naar beneden te duiken. Daarbij worden waanzinnig hoge g-krachten op de rijders losgelaten. Ik kan me niet herinneren welke hyper zoveel g's geeft. Maar het is nog niet afgelopen. In volle vaart wordt de trein in een helix omhoog geslingerd en via een tweede helix naar beneden weer uitgespuugd. Ook hierbij lopen de g-krachten weer hoog op. Wat een geweld, wat een achtbaan. Totaal onderschat.

Om even bij te komen willen we wel een overzicht van het park krijgen door de Oil Derrick in te gaan maar de liften van deze toren hebben een technische storing en de trappen op lopen is geen optie. We kijken dus even verder.

Onderweg naar de twee andere toppers komen we Shockwave tegen. Shockwave is een Schwarzkopf coaster met dubbele looping. De baan doet op het eerste gezicht aan z'n wat grotere broer in Six Flags over Georgia denken maar blijft daar qua rit helaas toch een heel eind bij achter. Best een leuke rit maar niet heel bijzonder. Het is in dit deel van het park nog dusdanig stil dat we zelfs frontseat kunnen blijven zitten, en de baan is nog wel leuk genoeg om dat nog even mee te pikken.

Op het plein aan de rechterkant van het park vinden we Batman en Mr. Freeze. Batman is de derde B&M baan van dit type die we in Texas tegenkomen en dit keer onder de 'juiste' naam. Van de baan valt niet zoveel meer te zeggen. Deze gaat linksom de drop af en volgt de standaard elementen: eerste loop, zero-g roll, tweede loop, bocht, corkscrew, bocht, corkscrew en station.

Van een heel ander kaliber is Mr. Freeze. Deze gelanceerde achtbaan van Premier lijkt veel op de inmiddels gesloten achtbanen Batman en Robin in Six Flags Great Adventure. Het laadsysteem is al vrij bijzonder: er zijn twee treinen die beurtelings gelanceerd worden. Om en om worden de beide treinen zijdelings naar het midden verschoven en na terugkomst weer naar de zijkant afgevoerd. Dit zou de capaciteit moeten verhogen maar helaas duurt het allemaal vrij lang en wordt er pas gelanceerd als de andere trein ook al helemaal gereed is. De rit zelf is bizar. Op volle snelheid wordt de trein in een soort omgekeerde tophat geslingerd (een soort looping), gaat dan door een bocht die meer dan 90 graden is gebanked en gaat daarna vertikaal de lucht in. Daarbij wordt de trein via magneten een stuk verder recht omhoog getild en dan losgelaten. Het parcours wordt dan dus achteruit terug afgelegd. Met alleen een lapbar om je op de plaats te houden een zeer bijzondere ervaring. Mr. Freeze kon hiermee weleens in het favorietenlijstje belanden.

We gaan even lunchen bij de Panda express. Een enorme bak met bami en nasi en twee vleesgerechten voor nog geen $9. En het is nog eens erg smakelijk ook. Goede keuze.

Het is inmiddels erg erg warm geworden en we besluiten het niet heel lang meer de maken in dit park. De Arrow Mine Train is niet druk dus die nemen we nog wel even mee. Het is een Arrow dus zoals verwacht bonkt en schudt het flink. Van een achtbaan uit 1966 mag je niet teveel eisen stellen natuurlijk. Het is nog best een lange rit ook met maar liefst drie lifthills en een verrassend slot wanneer de trein steil naar beneden een tunnel in duikt. Ook de naastgelegen Mini Mine Train uit 1969 is nog behoorlijk wild, zeker als je je benen nergens goed kwijt kunt.

Als laatste willen we ook deze versie van Tony Hawk's Big Spin nog doen maar de wachttijd hiervoor staat aangegeven als 1 uur en daar hebben we nu geen zin in. Dan maar even bij de tweede houten achtbaan Judge Roy Scream kijken. Hier staat dan weer zo goed als niemand in het station dus weer voor frontseat gegaan. Deze baan is niet erg hoog en gaat niet erg hard maar soepel is het allemaal niet. De layout is erg simpel, drie heuvels heenweg en vier heuveltjes terug.

Het is nu half drie en we houden het voor gezien. Eigenlijk wilden we 's avonds nog terugkomen maar daar hadden we uiteindelijk de puf niet meer voor. We stappen in een bloedhete auto en met de airco op max rijden we terug naar het hotel.

Hellen is intussen met Birgit in de buurt op zoek geweest naar een supermarkt. Die bleek niet in de buurt maar wel een hele serie andere winkels in Arlington Highlands waaronder een zeer ruime dierenwinkel.

Morgen verlaten we Texas en rijden we door naar Hot Springs in Arkansas.


Vijf van de zes vlaggen van de oorspronkelijke vlaggen die over Texas hebben gewaaid.


De eerste attractie die we tegenkomen is El Sombrero, een Hully Gully. Toch maar even niet.


Voor Texas Giant moeten alle spullen in een kluisje. Voor $1 kun je hier gebruik van maken.


Imposante hoogte.




Het is zeker geen slechte baan maar ik zou niet graag op de wielen zitten.


De lifthill van Titan.


Na de bocht meteen weer schuin naar beneden. Een g-krachtpatser deze baan.




Shockwave is een kleiner broertje van de baan in Atlanta.


Jammer dat de Oil Derrick gesloten was. Dat had mooie plaatjes kunnen opleveren.


Superman. The Tower of Power. Helaas niet gedaan. Hier stond een aardige rij.




Een Batman kloon die wel Batman heet.


De ingang van Mr. Freeze is al meteen leuk. De baan zelf nog leuker.


Misschien wel de beste achtbaan van het park. Samen met Titan wel de toppers.


Een attractie die je niet vaak werkend tegenkomt. De parachute drop.


Fortune cookie bij de chinese lunch.




De Mine Train Coaster uit 1966 is nog best aardig.


Ik ben niet lang maar had al problemen om mijn benen kwijt te raken in de Mini Mine Train.


Kleurige restaurantjes in de American Food Court sectie.


Tony Hawk's Big Spin met zo te zien een andere layout dan de Fiesta Texas versie. Niet kunnen controleren.


Judge Roy Scream ligt feitelijk buiten het park zelf.


Het ziet er beter uit dan wat het voorstelt.


Hellen komt ondertussen de hondenkapper tegen.


Speelgoedafdeling van de dierenwinkel.


Visje kopen?


Arlington Highlands is het centrum waar ook ons hotel zich bevindt.


Een vrij groot zwembad bij het hotel. Met dit weer geen overbodige luxe.